پلورال افیوژن یا به اصلاح آب‌آوردن ریه، بیماری است که در آن مایع در حفره پلور جمع می‌شود. این یک فضای شکاف مانند بین دو لایه پلور است که با هم پلورا را تشکیل می‌دهند (یک‌لایه سخت از بافت همبند که ریه‌ها و حفره داخلی قفسه سینه را می‌پوشاند). به طور معمول، حفره پلور فقط حاوی مقداری مایع روان‌کننده است. این مایع به‌اصطلاح پلورال تضمین می‌کند که لایه‌های پلور به‌ آرامی از کنار یکدیگر در طول دم و بازدم می‌لغزند. در افراد سالم، ترشح مایع جنب جدید (از طریق عروق لنفاوی و خونی) و بازجذب آن (جذب) در تعادل است. با این حال، اگر این تعادل به هم بخورد، پلورال افیوژن ایجاد می‌شود. درمان آب‌آوردن ریه بستگی به علت ازبین‌رفتن این تعادل دارد.

در ادامه همراه ما باشید تا به طور کامل آن را بررسی کرده و نحوه درمان آب‌آوردن ریه را برای شما شرح دهیم.

درمان آب‌آوردن ریه با توجه به علت

درمان آب‌آوردن ریه با توجه به علت آن کاملاً متفاوت است. مهم‌ترین علل ایجاد آب‌آوردن ریه عبارتند از:

بیماری‌های در خارج از ریه

نارسایی قلبی: به‌خصوص نارسایی قلبی سمت چپ (نارسایی قلب چپ) می‌تواند باعث آب‌آرودن ریه شود.

ضعف کبدی: نارسایی کبدی نیز یکی از دلایل احتمالی آب آوردن ریه است.

بیماری‌های کلیوی: هم ضعف کلیه (نارسایی کلیوی) و هم یک سندرم نفروتیک (مجموعه علامتی پروتئین در ادرار، افزایش سطح چربی خون و احتباس آب در بازوها و پاها) می‌توانند علت پلورال افیوژن کم پروتئین باشند.

بیماری‌های ریوی

التهاب: به‌عنوان‌مثال التهاب ریه‌ها (پنومونی)، التهاب پلوریت یا سل (اغلب منجر به ترشح خونی می‌شود).

تومورها: به‌عنوان‌مثال تومورها در پلور (متاستازهای پلور، مزوتلیومای پلور)، در سرطان غدد لنفاوی یا سرطان ریه (اغلب منجر به افیوژن خونی پلور می‌شوند).

آمبولی ریه: لخته خونی که به ساحل رسیده است، یک شریان ریوی را مسدود می‌کند. در نتیجه می‌تواند یک پلورال خونی باشد.

اختلالات شکمی: مانند التهاب لوزالمعده (پانکراتیت)، جمع‌شدن چرک در زیر دیافراگم (آبسه ساب فرنیک).

صدمات در ناحیه قفسه سینه: مانند شکستگی دنده‌ها. چنین صدماتی معمولاً منجر به پلورال خونی می‌شود. اگر بزرگ‌ترین رگ لنفاوی بدن (مجرای قفسه سینه) پاره شود، پلورال افیوژن حاوی لنف (شیلوتوراکس) ایجاد می‌شود.

 روند تشخیص قبل از درمان آب‌آوردن ریه

ابتدا پزشک سوابق پزشکی بیمار را جمع‌آوری می‌کند. سپس از بیمار می‌پرسد. برای مثال، از چه علائمی رنج می‌برید و این علائم چه مدت وجود داشته است. همچنین باید پزشک را در مورد بیماری‌های زمینه‌ای و قبلی و همچنین حوادث و صدمات احتمالی مطلع کنید.

سپس معاینه فیزیکی انجام می‌شود. در میان چیزهای دیگر، پزشک به سینه شما ضربه می‌زند، زیرا صدای ضربه خفه شده نمونه‌ای از افیوژن پلور است. پزشک همچنین می‌تواند تشخیص دهد که آیا صدای تنفس به‌راحتی قابل‌ شنیدن است یا خیر.

بیمار مشکوک به پلورال افیوژن را می‌توان با روش‌های تصویربرداری تأیید کرد

افیوژن پلور را می‌توان در سونوگرافی از حجم ۱۰ تا ۲۰ میلی‌لیتر، در اشعه ایکس از حدود ۳۰۰ میلی‌لیتر مشاهده کرد. گاهی اوقات توموگرافی کامپیوتری قفسه سینه (سی تی قفسه سینه) انجام می‌شود. روش‌های تصویربرداری اغلب پزشک را به علل پلورال افیوژن، به‌عنوان‌ مثال بیماری قلبی یا ریوی، راهنمایی می‌کند.

اگر دلیل تجمع مایع در فضای پلور را نتوان با استفاده از روش‌های تصویربرداری تعیین کرد، پزشک یک سوراخ پلور انجام می‌دهد. تحت بی‌حسی موضعی و کنترل اولتراسوند، یک سوزن توخالی را به داخل افیوژن فشار داده و مقداری مایع را خارج می‌کند. این مورد در آزمایشگاه از نظر پاتوژن‌ها، اجزای خون و سلول‌های سرطانی بررسی می‌شود. علاوه بر این، ترکیب و رنگ مایع پلور تعیین می‌شود. تشخیص اولیه نیز شامل آزمایش خون (شمارش خون، قند خون و غیره) است.

نحوه درمان پلورال افیوژن توسط پزشک

اگر آب‌آوردن ریه منجر به تنگی نفس حاد یا مشکلات حاد قلبی شود، موقعیت بیمار اورژانسی است. در چنین شرایطی مهم است که با شماره‌گیری ۱۱۵ با اورژانس تماس بگیرید. سپس پزشک از لوله‌ای برای مکیدن مایع اضافی برای کاهش فشار در حفره قفسه سینه استفاده می‌کند. به این زهکشی نیز می‌گویند.

در ابتدا باید بیماری زمینه‌ای (پنومونی، سل، نارسایی قلبی و غیره) را درمان کنیم. بعد از درمان این بیماری‌ها، آب‌آوردن ریه اغلب خودبه‌خود فروکش می‌کنند. اگر پنومونی ناشی از باکتری علت آن باشد، پزشک می‌تواند آن را با آنتی‌بیوتیک درمان کند. نارسایی قلبی را می‌توان به‌عنوان‌مثال با داروهای تخلیه‌کننده (ادرارآور) کاهش داد. سپس علائم اغلب فروکش می‌کند.

از طرف دیگر، یک پلورال افیوژن بزرگ‌تر نیاز به ایجاد یک سوراخ سریع (پنکسیون پلور) دارد. پزشک یک سوزن توخالی را به پلورال می‌زند و مقدار زیادی مایع را خارج می‌کند. یک سوراخ منفرد اغلب کافی است.

با این حال، اگر انتظار می‌رود که پلورال افیوژن جدید به‌سرعت پس از آن تشکیل شود، یا اگر این افیوژن همراه با بیماری‌های طولانی مدت (مانند سرطان) باشد، گاهی اوقات یک درن در قفسه سینه گذاشته می‌شود. برای این منظور، پزشک درن که یک لوله زهکشی است که مایع اضافی تخلیه را خارج می‌کند، را به فضای پلورال وارد می کند. لوله می‌تواند برای مدت طولانی در جای خود بماند و از سوراخ‌شدن مکرر جلوگیری کند.

در صورتی که علت آب آوردن ریه یک مورد بدخیم باشد

در مورد آب‌ آوردن ریه با علت بدخیم (افیوژن پلور در نتیجه بیماری تومور)، فضای پلور معمولاً از بین می‌رود و پر می‌شود. (پلورودزیس). برای انجام این کار، پزشک ابتدا مایع پلور را می‌مکد. سپس ماده خاصی را به فضای جنب تزریق می‌کند. ماده فعال باعث التهاب دو لایه پلور می‌شود که سپس به هم می‌چسبند. این بدان معنی است که مایع جدید دیگر نمی‌تواند در شکاف جریان یابد.

در مورد شیلوتوراکس (افیوژن پلور لنفاوی) ناشی از پارگی در رگ لنفاوی مرکزی (مجرای قفسه سینه)، سعی می‌شود با جراحی، رگ آسیب‌دیده بسته شود. اگر این امکان‌پذیر نباشد، دو گزینه وجود دارد. یا لوله سینه برای بیمار دریافت می‌شود و دستورالعمل‌های غذایی خاص (رژیم غذایی اصلاح شده با چربی خاص) اعمال می‌شود یا پلورودز (روشی برای چسباندن ریه به دیواره قفسه سینه)  انجام می‌شود.